محمد احصایی در کار با عناصر نوشتاری، جامع علم صنف‌های قدیم و جدید مرتبط است. در رساله‌های کهن "علم خط" و مهارت در "خطوط اصول" کار خوشنویسان است اما بخشی از خلق زیبایی با حروف، آشکارا به عهده‌ی نقاشان و سایر اصناف (طراحی گرافیک امروزی) سپرده شده. احصایی اصولی‌نویسی تواناست به ویژه در فهم سنت خط و شیوه‌ی میرزاغلامرضا اصفهانی و محمدرضا کلهر (که بسیار دوست می‌داردش)، اما در هوای فردیت و نوگرایی نقاشی مدرن و ارزش‌های مدرنیستی طراحی گرافیک در دانشکده‌ی هنرهای زیبا پرورش یافته است. حرکات بیانگر و نقاشانه او در "الفبای ازلی" یا نگاه معمارانه‌اش در "گره‌ها" با چنین ذهنیتی خلق شده‌اند.

او در دوره‌ای بسیار کوتاه به بافته‌ها و نقوش انتزاعی هنر ایرانی توجه کرد و هوشمندانه خط را در آن بستر به کار گرفت. رنگ‌های تخت و درخشان و سطوح هندسی ساده به همراه بازیگوشی و راحتی در کاربرد رنگ و جابجایی عناصر ویژگی‌های اصلی آثار این دوره‌ی اوست که یادآور هنر بافنده‌های مناطق مختلف ایران است. تحصیل در گرافیک و توجه به تجربه‌های مرتضی ممیز به ویژه در تصویرگری شاهنامه در این آثار آشکار است. او آثار این دوره را بهترین دوره‌ی کار خویش می‌داند که بسیار کم تعداد و نادر است.